Zimne powietrze wisi nad miastem,
widać już zimę w oddali,
windą osiągam piętro czternaste,
nerwy nią wiozę ze stali.

Co mnie tam czeka, lepiej nie mówić
(duszę mam znów na ramieniu) -
- wampir straszący uczciwych ludzi,
mężczyzn o czystym sumieniu.

Los mi dziś zsyła jedną literkę -
- „b” jak Belzebub i babę,
więc kiedy chwytasz kuchenną ścierkę,
myślę: kobieta to diabeł.

Zostaw to, proszę, nie bij mnie, stara,
nie chciej, bym kiedyś w przyszłości
nad ciężkim losem chciał się użalać
mojej kolejnej miłości.